Hallo mei-uitstelvrij! Tijd om eigen uitstelgedrag onder de loop te nemen.
Het TED- filmpje van Tim Urban gaf al een goed zicht op aapjes, paniekmonsters en, euhm, uitstellen. De moeite waard om te kijken, mocht je deze nog niet gezien hebben. Ik deelde het filmpje enthousiast onder vrienden en familie en iedereen herkende akelig veel. Maar terug naar mijzelf. En mijn eigen uitstelgedrag.
Enkele weken geleden begon ik met het lezen van The Miracle Mornings, een boek van Hal Elrod. Dit boek gaat over de kracht van tijd nemen voor persoonlijke ontwikkeling en dan wel vroeg in de ochtend. Want we pakken maar weinig tijd voor onze eigen ontwikkeling. En de dag beginnen met tijd en aandacht voor jezelf, zet best een duidelijke toon weg voor de rest van de dag.
Elke ochtend neem je tijd om een stuk te lezen in een boek dat je aanspreekt, lees je affirmaties die je verder helpen, sport je en als je wilt kan je andere onderdelen inbouwen die bij jou passen. Elke dag hier tijd voor nemen, zorgt ervoor dat je (hard) vooruit gaat en je elke dag opnieuw bewust bent waar je heen wilt gaan, aldus Elrod. En ik snap helemaal wat hij bedoelt. Dat wat je energie geeft, groeit.
In The Miracle Mornings word je uitgedaagd om deze voor 30 dagen uit te proberen. Mooi punt om te stoppen dacht ik zo. Er over lezen is leuk, maar vroeg opstaan om écht aan het werk te gaan, dat zag ik als te veel moeite 😉
Nu sta ik sinds november elke ochtend op mijn yogamatje om de dag te beginnen met, hoe verrassend, yoga. En ik merk in mijn lijf en hoofd dat ik dit zo’n fijne start van de dag vind. Ik heb meer energie, ben gefocust en ik heb meer ontspanning in mijn lijf.
Na het opzij leggen van The Miracle Mornings bleef ik mijzelf toch afvragen: “als yoga al zo’n fijne start is, wat gaat een ochtend met nóg meer ruimte voor mijzelf doen?”.
En toen kwam mei-uitstelvrij om de hoek kijken. Ik kon The Miracle Mornings niet meer laten liggen. In één (vrij korte) treinreis las ik de rest van het boek uit. Bam. Klaar. Nu kon het echte werk beginnen.
De volgende ochtend stond ik een uur eerder op dan anders. Ik deed mijn yoga, las mijn affirmaties, las wat uit een boek en beantwoordde wat vragen wat ik graag anders zou willen zien. Een paar dagen later pakte ik het mediteren er bij. Ik miste het en het past perfect bij de rest van de ochtend.
Inmiddels zit ik op dag 21 en ik merk wanneer “mijn ochtend” korter is dan anders. Ik mis de rust en de toon voor de rest van de dag.
Zoals in dit filmpje te zien is, is het helemaal nog niet zo gemakkelijk om jezelf nieuwe dingen aan te leren. Daar gaat tijd en oefening in zitten. Elrod haalt dit ook aan in zijn boek. De periode van 30 dagen is belangrijk, want in de laatste 10 dagen maak je een nieuwe gewoonte pas echt een onderdeel van jezelf. De dagen daarvoor kan je al wel verschil merken, al verlies je sneller dit gevoel en de gewoonte wanneer je stopt na bijvoorbeeld 20 dagen. The magic happens echt in de dagen daarna. In die dagen maak je je nieuwe gewoonte zo vanzelfsprekend dat je er (bijna) niet meer over na hoeft te denken.
Ik zag mijzelf echt niet als een ochtendmens. Dit is langzaam aan het verschuiven. Zelfs wanneer de wekker niet gaat in het weekend, ben ik eerder wakker dan anders en pak ik mijn Miracle Morning.
Wat stel jij uit? Wanneer neem jij het roer weer over van het aapje in je hoofd? “To create the life I want, I can’t wait for someday– or some year in the future. NOW is my time.” (Hal Elrod)
